Elke maand besteden wij aandacht aan een medewerker van Kamera Express die ook werkzaam is als fotograaf. Daar zijn er veel van! Eva Ruiten (20) is zo iemand: zij werkt bij de afdeling klantenservice. Ze weet alles van fotografie en beantwoordt de vragen van klanten met plezier. In the concertscene en in de fotografenwereld kennen de mensen haar als Eva Captures. Haar account op Instagram is dan ook @evacaptures. 

In de weekenden en avonden vind je Eva voor, achter en naast het podium, met haar lens gericht op de artiest of de zaal. Haar grootste passie is concertfotografie. Ze werkt voor artiesten en zalen en maakt vrij werk. Hoog tijd om Eva eens wat beter te leren kennen en meer te weten te komen over haar manier van werken, haar dromen, haar doelen, haar ideeën en haar mooiste momenten. Capture the moment!

“Het begon allemaal in februari twee jaar geleden. Ik moest voor mijn opleiding stillevens en portretten maken, maar voelde daar weinig bij. Muziek is al mijn hele leven lang mijn grootste passie. Ik ben fan van vele popgroepen en als kind mocht ik met mijn moeder mee naar concerten.

Als ik moet kiezen tussen muziek en fotografie, dan zou ik toch voor muziek kiezen. Ik zou er niet zonder kunnen. Het betekent alles voor me. Muziek is een inspiratiebron en uitlaatklep tegelijkertijd. Ik vind tegenwoordig Jack and Jack en van 5 seconds of summer te gek. Live concerten zijn ook altijd goed. Ik word heel blij van het zien van genietende artiesten, van een blij publiek, en kan zelf waanzinnig uit mijn dak gaan. Dan dans en zing ik uitbundig. Het maakt me niet uit wat mensen ervan denken.

Ik was al een tijdje bezig met fotografie voor mijn grafische opleiding toen ik besefte dat ik deze muziekpassie met mijn foto’s kon combineren. Ik trok de stoute schoenen aan en mailde het management van Jacob Whitesides of ik een concert mocht fotograferen. Gelukkig gaven ze me een ‘go’.

Dat eerste concert was echt een try-out. Ik was helemaal niet tevreden over de foto’s, omdat de instellingen niet klopten, maar mijn aanwezigheid leverde iets belangrijkers op: mijn ontdekking dat dit is wat ik moest gaan doen! Toen ik later een stageplek moest vinden voor school, heb ik het online concertplatform Podiuminfo benaderd. Daar mocht ik lekker veel concerten fotograferen. Ik deed er soms 3 tot 5. Doordat ik veel produceerde, leerde ik veel. Ik leerde daarnaast flexibel te zijn, want ik werkte steeds weer in andere zalen.’’

Wat hoop je over te brengen met je foto's?

“De passie van de artiest! Ook hoop ik oprecht dat mensen enthousiast worden na het zien van mijn foto’s en dat ze nieuwe muziekstijlen ontdekken. Daarnaast weet ik hoe het publiek zich voelt. Ik vind het geweldig om die grote glimlachen te vangen van fans bij concerten. Die opwinding breng ik graag in beeld. Ik weet dat een likeje van een artiest op Insta goed voelt en dat een moment van contact tijdens een concert al helemaal fantastisch is.’’

Hoe heb je je alle camera-technieken eigen gemaakt?

"Vooral bij Podiuminfo, doordat ik er veel op mocht pakken. En over het algemeen: je leert het meeste van simpelweg proberen. Soms vragen mensen me om tips via Instagram, over de instellingen die ik gebruik tijdens concerten bijvoorbeeld. Maar daar heb ik niet één tip voor. Dat is iets persoonlijks. Het is vooral een kwestie van uitproberen tot je tevreden bent over het eindresultaat. Ik vind het belangrijk dat je je camera door en door leert kennen. Daar heb je niet per se een opleiding voor nodig. Je komt het verst met veel motivatie, vertrouwen en nieuwsgierigheid."

Waarin zou je je meer willen ontwikkelen?

“Mijn hoofdfocus ligt momenteel bij concerten. Ik zou wel meer portretten willen maken. Ik vind het interessant om verschillende kanten van een artiest te laten zien: zoals iemand is op het podium en zoals iemand is voor en na de show, zonder spotlights. Ik wil een serie starten, met portretten van voor de show en portretten na de show.’’

Je werkt samen met Roxeanne Hazes... 

“Ik kwam met haar in aanraking toen ik voor mijn opleiding een BN’er zocht om te mogen fotograferen. Ik had een show van Roxeanne Hazes gefotografeerd in Rotterdam. Ik zette een foto op Instagram en Roxeanne likete dat bericht. Ze vond het een gave foto. Ik vroeg haar of ik haar backstage en on stage mocht fotograferen. Daar was ze enthousiast over. Mijn eindexpositie voor mijn opleiding ging uiteindelijk over Roxeanne en we werken nog steeds samen.‘’ Eva lacht: ‘’Leuk hè? We kennen elkaar inmiddels goed en praten ook na over de show. Soms vertelt Roxeanne dan wat er misging, iets technisch, en dat heb ik dan helemaal niet gezien, omdat ze zo uitbundig en enthousiast optrad.’’

Roxeanne Hazes: ‘’Eva is een fly on the wall, met beelden die diep gaan en intens zijn’’

Wat is er fijn aan jullie samenwerking?

“We hebben een goede klik. Ik wil, als ik backstage rondloop, de artiest niet in de weg lopen. Ik pas me aan en ga op in de sfeer. Is iemand zichzelf aan het ophypen en klaarstomen voor de show, dan ben ik ook vrolijk en ga ik erin mee. Als iemand in zichzelf gekeerd is, dan probeer ik rust uit te stralen. Roxeanne zegt dat ze me net een fly on the wall vindt, maar dan met beelden die diep gaan en intens zijn. Dat vind ik een groot compliment!’’

Af en toe de stoute schoenen aantrekken om iets te bereiken. Heb je daar een voorbeeld van?

“Jack and Jack waren vanaf eind februari-eind maart op tournee door Europa. Hun eerste show was in Amsterdam. Ik wilde er graag naartoe met Podiuminfo maar kwam daar niet binnen. Brussel of Parijs dan? Dat lukte ook niet. Na lang aandringen mocht ik in de UK foto’s maken. Dat gaf een kick! Ik was de enige fotograaf die binnen mocht, naast de vaste videograaf. Bij de Meet and Greet vertelde ik de band dat ik foto’s mocht maken, dat vonden ze tof. Tijdens het concert zagen ze me staan, ze zwaaiden en reageerden heel enthousiast. Ik zag er volgens mij ook superhappy uit, haha, ik stond te stralen achter mijn camera. Toen ik mijn materiaal had, heb ik de camera weggelegd en heb ik flink gedanst op hun muziek. Heerlijk! Om nooit meer te vergeten.

Na de show heb ik de groep opnieuw ontmoet. Ik had een foto op Insta gezet. Jack Johnson had die foto geliket. We spraken met elkaar over het beeld en het concert. Dat was een gouden moment voor mij.’’

Eva denkt even na en zegt dan: ‘’Als je geen grote mond hebt, dan kom je nergens. Zeker als vrouw is het belangrijk dat je wat durft. In de muziekwereld en concertfotografiewereld zitten toch veel mannen. Ik laat me niet intimideren. Ook niet als ik naar voren loop bij concerten en mannen me vrijpostig aanraken. Dan geef ik ze meteen een grote bek. Ik vraag ze waarom ze denken het recht te hebben dit te doen. Als ik het niet doe, doet niemand het. Het moet bespreekbaar zijn en mensen moeten beseffen waar de grens ligt tussen ‘’ok’’ en ‘’zwaar niet ok’’.

Hoe zorg je voor de perfecte foto-spot?

“Als er een fotopit is, dan sta ik daar. Anders zorg ik dat er zo vroeg mogelijk ben. Ik probeer dan helemaal vooraan te staan. Als ik er niet heel vroeg kan zijn, en ik moet in het publiek staan, dan probeer ik me zo ver mogelijk door de menigte heen te wurmen, zodat ik toch een goede plek heb. Ik probeer zo veel mogelijk vrienden te worden met de mensen om me heen. Dan gunnen ze je tenminste wat. Als ze vragen waarvoor ik foto’s maak, geef ik ze meestal mijn Instagram-account door. Dat vinden mensen wel tof.’’

Hoe belangrijk is Instagram?

“Superbelangrijk! Ik heb een website omdat dit netjes staat, voor het overzicht, maar ik krijg volgers en opdrachten via Instagram. Ik tag artiesten in concertfoto’s, daar reageren ze vaak op. Hetzelfde doe ik op Twitter: ook daar krijg ik genoeg reacties. Daarnaast stuur ik ook regelmatig DM-berichten naar artiesten. Dat levert niet altijd wat op, maar je weet maar nooit. Kijk naar Roxeanne. Ook van Secret Rendez-Vous werd ik op die manier vaste fotograaf. Er staan nu ook wel wat toffe lijntjes open. Mijn motto is: nee heb je, ja kun je krijgen.”

Wat is jouw aanpak bij bandfoto's?

Eva glimlacht. ‘’Wat zeg ik ook alweer dan? O ja, meestal zeg ik dan iets als: je moet een beetje ‘zijn’. Ik wil het vooral lekker luchtig houden, met een muziekje erbij in een goede sfeer. Ik ben niet van het poseren. Hier en daar breng ik kleine correcties aan, als iemand niet naar de lens kijkt of niet recht staat. Verder laat ik het aan de band over. Het moet een combinatie zijn van wat de band wil en van wat ik wil. Een bandfoto reflecteert wie de band is, maar ja, ze kozen ook niet zonder reden voor mij. Mijn stijl mag ook wel naar voren komen.’’

Waar droom jij nog van?

“Ik heb een lange bucketlist, maar die deel ik liever niet. Het is zoals bij het uitspreken van een wens, weet je wel? Zo gauw je het hardop zegt, komt het niet uit. Ik houd het dus even voor me. Wat ik wel alvast kan vertellen is dat ik die voor en na-show-reeks van artiesten echt wil maken. Daarnaast wil ik graag een keer mee op tournee met een artiest. Ik werd laatst gevraagd door een muzikant, maar kon niet. De volgende keer beter? Ik stuur hier en daar wat e-mailtjes en houd jullie wel op de hoogte wanneer het raak is.

Het zou ook wel tof zijn als ik uiteindelijk kan leven van het werk als concertfotograaf, maar ik ben nuchter genoeg om te weten dat dit er voorlopig niet in zit. Ik heb fibromyalgie en moet ook rust nemen tussendoor. Zeker na een tournee zou dat belangrijk zijn.

We zien het allemaal wel. Ik heb geen vast plan. Ik plan de toekomst niet. Ik ben zelf ook heel benieuwd naar waar ik over vijf jaar sta.’’