Olivier fotografeerde tijdens de Grand Prix van Monaco. Dit zat er in zijn fototas.

Fotograaf Olivier Groot fotografeerde het laatste weekend van mei de Grand Prix van Monaco in opdracht van het exclusieve reisbureau Story Tailor. Hij legde natuurlijk de trainingen en de race vast, maar hij was ook aanwezig bij de festiviteiten rond het event. Hoe pak je voor zo’n veelzijdig weekend je tas in? Hij vertelt het in deze blog!

Ik had de eer om het kroonjuweel van het Formule 1-seizoen te bezoeken én vast te leggen: de Grand Prix van Monaco. Ik deed dit in opdracht van het exclusieve reisbureau Story Tailer. Ik fotografeerde de trainingen en races, maar daarnaast ook de feesten, diners & prachtige jachten. Een divers weekend dus waarbij je niet te zwaar bepakt wilt zijn. Een uitdaging tijdens het inpakken van mijn tas!

Twee camera's, drie lenzen

Allereerst pakte ik natuurlijk mijn camera’s in. Dit werden de Sony A7R V en de Sony ZV-E1. Ik heb de A7R V voor al mijn foto’s gebruikt. Door de indrukwekkende sensorresolutie, AI-assisted AF-tracking en grote buffer zijn alle concepten en ideeën die ik hoopte vast te leggen gelukt. De ZV-E1 was voor mij een interessante aanvulling. Het gebruiksgemak van deze camera is erg hoog en de (low-light) videobeelden zijn verbluffend.

Tijdens het hele weekend had ik natuurlijk verschillende lenzen met verschillende brandpuntafstanden nodig. Daarom stopte ik onder meer de nieuwe Sony 20-70mm lens in mijn tas. Vanwege de groothoek die deze lens biedt op 20mm hoefde ik geen aparte wide-angle lens meer mee te nemen. Het enorme bruikbare bereik van 20 tot 70mm bleek erg breed inzetbaar. Daarnaast nam ik de Sony 35mm lens mee voor meer diepte en low-light in mijn foto’s en de 70-200mm lens voor de tele- en panning foto’s.

Panning-foto’s

De combinatie van de 70-200mm-lens en een Kase ND-filter is ideaal voor panning foto’s. De Sony 70-200mm mark II is dusdanig verkleind en verlicht sinds de vorige generatie, dat panning ook gemakkelijk gaat. Ik gebruik het ND8-filter om het diafragma niet compleet ‘dicht’ te hoeven draaien op een zonnig moment om bijvoorbeeld een sluitertijd van 1/120s te kunnen halen. De vuistregel van autofotografie en bewegingsonscherpte luidt dat je voor je sluitertijd 1/snelheid van het voertuig mag aanhouden. De auto’s van de Formule 1 zijn natuurlijk verbluffend snel, dus te laag zal je zeker niet gaan met de sluitertijden.

Met de diners en feesten gebruikte ik de 35mm-lens. De lichtsterkte, het formaat, gewicht en snelheid van de autofocus zorgden ervoor dat ik op elk moment klaar stond om de actie vast te leggen.

We spraken Olivier een tijdje geleden over zijn werk als fotograaf. Dat interview lees je hier terug.

De Formule 1-race heb ik mogen volgen vanaf een dakterras aan het rechte stuk boven de startlijn. Hierdoor hadden we een enorm uitzicht over de gehele haven van Monaco, maar ook een aantal bochten van het circuit (Beau Rivage, Nouvelle chicane, Tabac, Louis Chiron, Piscine & Anthony Noghes). Gezien het dakterras vrij hoog was, heb ik voornamelijk de 70-200mm-lens gebruikt, mede vanwege de optische lens-stabilisatie.

Accessoires

Om veilig te kunnen fotograferen, gebruikte ik een polsriem van Peak Design. Die was zowel op het dakterras als het jacht nodig om vol zelfvertrouwen de camera’s te kunnen bedienen en deze niet zomaar te laten vallen. Daarnaast heb ik altijd een blaasbalgje mee en een lenspoetsdoekje. Ook gebruik ik een Peak design mobile Creator Kit- telefoon mount, zodat ik ook behind-the-scenes beelden kan maken. Dit combineerde ik met het gebruik van een GoPro 11 mini. Deze kon ik op de hot-shoe van de camera zetten voor meer beelden van achter de schermen. Ik had ook een audiorecorder in mijn tas, zodat ik het geluid van de wagens kon opnemen. Uiteindelijk heb ik deze recorder niet gebruikt.

Achteraf heb ik een onderwaterbehuizing voor mijn camera gemist. We hebben ook gezwommen en dat had ik graag vast willen leggen. Deze onderwaterbeelden hadden alle opgeleverde beelden naar een hoger niveau kunnen tillen.