Interview met Muhammed Muheisen banner

Interview met Muhammed Muheisen

Deze prijswinnende documentairefotograaf reist de wereld af om conflictgebieden en vluchtelingen vast te leggen

Wie is Muhammed? | Interview | Everyday Refugees Foundation | What's in the bag? | Voorbeeldfoto's


Muhammed Muheisen profiel foto

Wie is Muhammed Muheisen?

Muhammed Muheisen is een wereldberoemde fotograaf. Als tweevoudig Pulitzer Prize-winnaar, een National Geographic fotograaf, oprichter en voorzitter van de Nederlandse non-profit organisatie Everyday Refugees Foundation, ambassadeur van de Jordaanse Tourism Board, Royal Jordanian Airlines en Canon, wordt hij vertegenwoordigd door National Geographic Image Collection. In 2013 is hij door TIME Magazine uitgeroepen tot Best Wire Photographer. Al meer dan tien jaar documenteert hij de vluchtelingencrisis in verschillende delen van de wereld.

Muheisen is een Jordaan, geboren in Jeruzalem in 1981 en studeerde af met een B.A. diploma in journalistiek en politieke wetenschappen. Sinds 2001 documenteerde hij grote gebeurtenissen over de hele wereld, in Azië, Europa, het Midden-Oosten, Afrika en de VS. Hij ontving talrijke internationale prijzen voor zijn werk.

"A picture that has no emotions in my personal opinion, is like a body without a soul"

In 2005 en 2013 werd je werk bekroond met de prestigieuze Pulitzer-Prize. Hoe heeft dit jou als fotograaf beïnvloed?

"Persoonlijk is er niets veranderd. Ik ben hetzelfde gebleven. Op professioneel gebied geeft het zijn van een tweevoudig Pulitzer-Prize winnaar je een groter bereik en je foto’s meer kracht. Het heeft me een wereldwijde geloofwaardigheid gegeven waardoor het makkelijker voor mij is om belangrijke personen, die een verschil kunnen betekenen, te benaderen en dit gebruiken om zelf een verschil te maken. Er is immers geen betere manier om een verschil te maken dan met fotografie.

Met mijn beelden wil ik bewustzijn verspreiden. Ik wil stereotypen veranderen en de stem van mensen die ik fotografeer laten gelden. Het is nooit enkel een foto, het is een boodschap van een kind of volwassene uit dat deel van de wereld voor het andere deel van de wereld."


Wat is volgens jou een goede journalistieke foto?

"In mijn mening, op technisch gebied een moment vastgelegd in goede belichting, met een goede achtergrond en een goed onderwerp is wat een goede foto maakt. Echter, persoonlijk gesproken is een goede foto een foto dat een verhaal verteld, dat gerechtigheid geeft aan een onderwerp en je laat voelen wat er daar gebeurd. Als er iets gebeurd en het is niet gedocumenteerd, dan is het simpelweg alsof het nooit gebeurd is.

Foto moeder en kind achter glas Foto vader met pasgeborden kind

Ik vind het belangrijk om niet vertelde verhalen te vertellen, bewustzijn te verspreiden, stereotypen veranderen en bovenal om mensen te helpen die ik fotografeer."


"If something happens and not get documented it is like it never occurred."

Welk conflict heeft de grootste impact op jou gehad en waarom?

"In 2003 was ik in Irak tijdens de oorlog die gevoerd werd door de Verenigde Staten. Ik was jong, bang en onervaren. Ik was daar om de vernietiging, de menselijke ellende en de oorlog te laten zien. Irak heeft mij veranderd. Ik ben nooit meer dezelfde geworden, persoonlijk en professioneel. Ik heb daar verschrikkelijke dingen meegemaakt, die verder gingen dan ik me ooit had kunnen voorstellen. Veel beelden die ik daar heb gemaakt, hadden me letterlijk mijn leven kunnen kosten. Als ik terug zou kunnen in de tijd, zou ik daar nooit opnieuw naartoe gaan, maar ik heb altijd geloofd in het belang van documentatie. Als er iets gebeurd en het wordt niet gedocumenteerd, dan is het alsof het nooit gebeurd is.

Irak heeft mijn leven ook op een andere manier veranderd. Het is de plek waar ik mijn eerste Pulitzer-Prize won. Volgens de fotografiewereld was ik niet langer een fotograaf, ik was een Pulitzer-Prize winnende fotograaf. De verwachtingen werden hoger."


Foto vluchteling moeder met kind en balon Foto portret van een kleine vluchteling

In conflictgebieden moet je risico’s nemen om de juiste foto te maken. Hoe ga je met je eigen veiligheid en dat van anderen om in zulke gebieden?

"Veiligheid is prioriteit, want als je jouw beelden niet kunt laten zien omdat je niet meer leeft, dan heb je gefaald in je taak. Het is altijd een risico en daar zijn we bewust van. Velen van ons zijn getraind om in vijandelijke omgevingen te werken. We doen ons huiswerk voordat we beginnen. Soms heb je pech en ben je op de verkeerde plek op het verkeerde moment. Om eerlijk te zijn, het belang van wat wij doen, delen met de wereld wat er om hun heen gebeurd, maakt het makkelijker.

In eerste instantie ben ik altijd een mens, ik vind het mijn verantwoordelijkheid om te helpen als er geen andere hulp beschikbaar is. Als er wel hulp aanwezig is, dan help ik door te documenteren wat er gebeurd en dit vervolgens met de wereld te delen.

In 2015 stond ik op het strand van het Griekse eiland Lesbos toen er een rubberen boot arriveerde vanuit de Turkije. Ik zag geen directe hulp om mij heen, dus legde ik mijn camera neer en hielp. Kort daarna kwamen er vrijwilligers aan en dat was het moment dat ik begon met fotograferen."

"I’m simply the guy who is behind the camera, not the one in front of it."

We zien een sterk contrast in je foto’s van gewelddadige conflicten tot vrolijke kinderen. Wat is de reden achter dit sterke contrast?

"Met mijn fotografie heb ik me altijd aangetrokken gevoeld tot het leven in de oorlog. Het is als een glimlach tussen het puin, zoals ik zelf heb ervaren waarbij er rechts van mij een begrafenis was en links een baby geboren werd. Zelfs midden in een conflict stopt het leven niet. Het leven gaat door en dat is wat ik probeer te laten zien met mijn beelden.

"Anticipatie, geduld en geloven in wat ik als fotojournalist doe, staan op de eerste plek. Het is niet zo dat we slechts passeren, een foto maken en weer vertrekken. We spenderen tijd, leren de mensen die we fotograferen kennen en hopen hun vertrouwen te winnen. Je wordt onderdeel van het landschap tot je onzichtbaar bent. Alleen dan kan je een realistische indruk van hun leven tonen."


Waarom is het tonen van emoties in jouw beelden zo belangrijk voor jou?

"Een foto zonder emoties is als een lichaam zonder ziel. Een goede foto is er een die je laat nadenken, en laat voelen wat anderen moeten doorstaan. Ik herinner mezelf er altijd aan dat ik geluk heb dat ik een dak boven mijn hoofd heb en kan slapen in een bed. Het tegenovergestelde van de meeste mensen die ik fotografeer. Ik ben slechts de man achter de camera, niet degene die ervoor staat."

"Even in the middle of the conflict, life never stops but keeps going and that is what I try to show in my images."

Heb je tips om emotie in goed in beeld te brengen?

"Voordat ik fotografen advies geef op professioneel gebeid, geef ik altijd aan hoe belangrijk het is om je huiswerk te doen over de omgeving waar je naartoe gaat. Om de cultuur, tradities en verboden zaken te begrijpen. Mijn advies is om daar tijd door te brengen. Leer de mensen kennen, doe je best om hun vertrouwen te winnen en wordt onderdeel van het landschap om zo onzichtbaar te worden. Houdt in je achterhoofd dat het geen sprint van honderd meter is, maar een marathon."

Foto Afghaanse kinderen in een vluchtelingenkamp Foto vluchteling wast zich aan de rand van de stad

Als je één foto zou mogen kiezen om je werk samen te vatten, welke zou dit zijn en waarom?

"Omdat mijn fotografie draait om de mensen heeft vrijwel elke foto een persoonlijke waarde en belang voor mij. Het is zo lastig om slechts één foto te kiezen, omdat ik altijd mijn best doe om elke persoon die ik fotografeer volledig tot zijn recht te laten komen. Iedere foto verteld een uniek verhaal over een persoon."


Is apparatuur belangrijk voor jou? Welke eisen stel je aan je camera apparatuur tijdens je reizen?

"Voor mij is een stuk gereedschap een stuk gereedschap. Echter, de werkelijkheid is dat we in een tijd leven waarbij tijd en technologie gecombineerd, essentieel zijn in het zo snel mogelijk brengen van een boodschap aan een zo groot mogelijk publiek. Kwaliteit en geen kwantiteit is dankzij nieuwe camera’s en objectieven makkelijker te bereiken. De laatste jaren zijn mijn Canon 5D, 35mm en 50mm mijn partners, waar ik ook naar toe ga. Met deze apparatuur voel ik mij onzichtbaar en het belangrijkste is dat ik geen inbreuk maak op iemand zijn privacy."

Foto vluchteling moeder met kind in een kamp Foto meisje slaapt in een vluchtelingenkamp

"Each picture is a story of a human being."

Je bent oprichter van de Everyday Refugees Foundation. Wat doet deze organisatie precies?

"Op de eerste plaats ben ik een fotograaf die hoopt een verschil te kunnen maken. Tegenwoordig kan ik dit ook. Zonder mijn foto’s en mijn reputatie zou de organisatie er niet zijn. Het is zo belangrijk om met de wereld te delen wat er zich afspeelt, maar wat nog belangrijker voor mij is, is het daadwerkelijke verschil dat ontstaat nadat ik deze foto’s deel. De Everyday Refugees Foundation is mijn grootste prestatie in twee decennia sinds ik mijn professionele reis begon.

De Everyday Refugees Foundation is een Nederlandse non-profit organisatie die dankzij het fotograferen van vluchtelingen, lokale gemeenschappen, mensen in conflicten, armoede, discriminatie en natuurrampen helpt, documenteert, onderwijst en ook steun geeft. We delen met de wereld wat er buiten hun wereld gebeurd en als ze willen helpen, dan nemen we hun steun en geven dat aan de mensen die het nodig hebben. We laten ook zien hoe we een verschil hebben gemaakt. Sinds 2017 hebben we diverse campagnes en projecten gelanceerd in verschillende regio’s over de wereld, waaronder Servië, Griekenland, Jordanië etc. Ons doel is om deze projecten door te laten gaan."


"Nobody leaves their home unless they are forced to leave their home and that is what I try to show in my images"

Wat kunnen onze lezers doen om vluchtelingen of jouw organisatie te helpen?

"Hulp begint bij het herkennen van het probleem, het begrijpen dat we uiteindelijk allemaal mensen zijn. Je helpt door de boodschap te verspreiden, te helpen als vrijwilliger of te doneren aan een project. Niemand laat zijn thuis achter tenzij ze hiertoe geforceerd zijn en dat is wat ik probeer te laten zien met mijn beelden.

Kijkend naar mijn foto’s, kan je altijd hoop zien en voelen, zelfs ik de meest moeilijke omstandigheden. Dit is slechts een reflectie van hoe ik mij voel en dingen zie. Hoop is alles wat we hebben."

Wil jij meer leren over de Everyday Refugees Foundation of helpen? Ga dan naar de website www.everydayrefugees.org.


Muhammed's vaste apparatuur

Canon 5D mark IV camera

Canon 5D IV
  • 30.4 Megapixels
  • 7fps burst
  • 4K video
Bekijk hier!

Canon 35mm objectief

Canon EF 35mm f/1.4 L USM II
  • Zeer lichtsterk
  • Geen vertekeningen
  • Snelle en stille AF
Bekijk hier!

Canon 50mm objectief

Canon EF 50mm f/1.2 L USM
  • Extreem lichtsterk
  • Mooi bokeh-effect
  • Perfect voor portretten
Bekijk hier!

Bekijk hier het werk van Muhammed


Dit interview is oorspronkelijk afgenomen in het Engels en vertaald naar het Nederlands.

Overzichtspagina